Powstająca z powojennych ruin Warszawa roku 1953 to miejsce, w którym wszystko jest możliwe. Wszechobecna niepewność, donosy i kontrola oswajane są wódką i dobrym towarzystwem, w podziemiach kościoła daje się słyszeć jazz, a przypadkowe spotkanie w toalecie z I sekretarzem Bolesławem Bierutem może zakończyć się niespodziewaną nietrzeźwością. To wszystko zna z własnego doświadczenia niejaki Pan T. – uznany pisarz, który mieszka w hotelu dla literatów. Mężczyzna utrzymuje się z korepetycji dawanych pięknej maturzystce, z którą łączy go płomienny romans. Pewnego dnia do sąsiedniego mieszkania wprowadza się chłopak z prowincji, który marzy o karierze dziennikarza. Pan T. staje się dla niego mistrzem i nauczycielem. Życie głównego bohatera nabierze tempa, gdy władze zaczną podejrzewać go o niecne zamiary wysadzenia Pałacu Kultury i Nauki, ponętna uczennica zaszokuje go niespodziewanym wyznaniem, a Urząd Bezpieczeństwa zacznie śledzić każdy jego ruch. W tej rzeczywistości pełnej absurdów trudno będzie zachować powagę.

Warszawa, rok 1953, czasy stalinowskie. W hotelu dla literatów mieszka uznany pisarz, Pan T., skrywający ironiczne spojrzenie na otaczającą go rzeczywistość za ciemnymi okularami. Pan T. utrzymuje się z korepetycji z języka polskiego udzielanych ślicznej maturzystce, z którą łączy go relacja wykraczająca poza pomoc w pisaniu wypracowań. Życie Pana T. staje się jeszcze ciekawsze, gdy jego sąsiadem zostaje chłopak z prowincji i czyni go swoim idolem, maturzystka decyduje się na pewne wyznanie, a on sam wpada w oko tajnej policji politycznej. Film inspirowany postaciami prawdziwych polskich literatów z tamtych lat, ukazujący stalinizm jako epokę pełną absurdów, w której terror miesza się z graniem po kryjomu zakazanego jazzu, a w toalecie można natknąć się na najważniejszą osobę w państwie.

Warszawa, 1953 rok. Wraz z budynkami z ruin podnoszą się ludzie je stawiający. Powojenna rzeczywistość to nowy świat, przepełniony donosami i wszechstronną kontrolą, z którego niepewnością każdy radzi na swój sposób. Z podziemi donoszą się dźwięki jazzu, w zaciszu mieszkań słychać brzęk literatek. Nawet przypadkowe spotkanie z I sekretarzem Bolesławem Bierutem w publicznej toalecie może zakończyć się porannym uciskiem w skroniach. Jest to też czas rozkwitu polskiej bohemy, odreagowującej wojenne dramaty i uzewnętrzniającej swe refleksje zarówno za pośrednictwem papieru, jak i pochylając się nad kawiarnianymi stołami. Wśród tytoniowego dymu przepełniającego literackie salony nieraz rozpoznać można twarz stałego bywalca. Pan T. – pisarz, którego literacki dorobek doczekał się już uznania. Na co dzień utrzymuje się jednak z udzielania korepetycji młodej maturzystce, z którą łączy go miłosny układ. Mentorem staje się również dla zamieszkałego po sąsiedztwu młodzieńca o ambitnych dziennikarskich marzeniach. Życie pisarza gwałtownie nabiera tempa wraz ze wzrostem zainteresowania jego osobą ze strony władz. Podejrzenia są niebagatelne, gdyż posądzany zostaje o zamiary wysadzenia Pałacu Kultury i Nauki. Równolegle szokujące wyznanie szykuje dla bohatera jego młoda muza, zaś za każdym jego ruchem nieprzerwanie śledzić będzie Urząd Bezpieczeństwa.
Film w reżyserii Marcina Krzyształowicza przedstawia rzeczywistość pełną absurdów, chwilami wręcz dramatycznie śmieszną, jednocześnie bliską sercu nawet tych, którzy jej nie poznali.